[Matt] - Najnormalniejsza przygoda trenerska pod słońcem

Matt Eastwood wymknął się rano. Wczoraj zdołał się pożegnać z każdym członkiem swej małej rodziny. Każda babcia i ciocia go ucałowała. Pod wieczór wyglądał jak dorodna truskawka od tej tony szminek. Nie chciał przeżywać tego ponownie dlatego spakowany wyruszył nim nastanął świt. Czekała go długa podróż. Cały dzień na nogach, aby dojść do tego laboratorium.

Niebieskowłosy nie wiedział czego się spodziewać. Miał wejść kiedy nikt nie zapraszał? Niby zapukał. Trzy razy! Uchylił drzwi. Zawołał. Jednakże nikt mu nie odpowiedział. Nadal. Był umówiony w końcu! Dopiero po chwili w drzwiach pojawiła się zmęczona twarz. „Wejdź” – usłyszał.  Wszedł.

gówno, to co spakowałem do plecaka dopiszę później ._.

Osobą, która nakazała mu wejść, okazała się być kobieta w młodym wieku, odznaczająca się dość egzotyczną urodą. Ciemna skóra oraz złote, kocie oczy wyglądały naprawdę imponujące. Zaskakujące, iż w tym wieku została profesorem; swiadczył o tym biały kitel narzucony na obcisłą sukienkę. Uśmiechnęła sie do chłopaka, wyciągając ku niemu dłoń.

- Witaj, jestem profesor Angela, a Ty, jak przypuszczam, przybyleś tu po swojego pierwszego pokemona? - zagadnęła miło, wskazując po chwili dłonią na grupkę pokemonów znajdujących się na dużym, niebieskim dywanie w zielone paski. Część z nich bawiła się, część w spokoju siedziała. Jeden, czworonożny futrzak o różowo-złocistym ubarwieniu podjadał karmę z miseczki postawionej nieopodal. Inny zaś, definitywnie jakiś skorupiak o barwie fioletowej, od razu utkwił wzrok w Matt'cie. Było to bardzo nieprzyjemne, chłodne spojrzenie.

- Oto te, które zostały, niestety nie byłeś pierwszy. Jeśli chcesz się o którymś czegoś dowiedzieć, pytaj. - rzekła Angela, opierając się o blat biurka stojącego nieopodal. Patrzyła wyczekująco, z zaciekawieniem na chłopaka. Ciekawe, którego wybierze?

- Dobry wieczór, miło mi poznać, nazywam się Matt Eastwood – rzucił chłopak uprzejmie, uśmiechając się radośnie, z widocznym podekscytowaniem. Jak dziecko, które czekało aż dostanie do łapek swój prezent spod choinki. – Owszem, chciałbym prosić o startera.
Dał się zaprosić kobiecie. Nie poświęcił jej zbytniej uwagi. Tylko tyle na ile to było konieczne, aby nie wyjść na niewychowanego. Miał przed sobą ciekawsze widoki. Co jak co, ale tego kwiatu to pół światu, a starter może być tylko jeden!
Oczy mu zalśniły. Czuł się jak dziecko. Przyjrzał się każdemu stworkowi z kolei. Zignorował propozycję  Angeli na temat pytań. Nie miał jednak zamiaru długo się zastanawiać.
- Wybieram Stuffula! – rzekł zdecydowanym tonem, klękając obok misia. Zwrócił się w jego stronę z uśmiechem.  – Cześć misiu, nazywam się Matt, chciałbyś może ze mną wyruszyć w podróż?